ben çok duygulandım ama neyazık ki bizim gibi ekmek peşinde koşan insanlar ancak derin bir of çekerek yetinebiliyorlar. günümüz burjuvasında ekmeği beğenmeyenler her gün atılan yüzlerce ekmek ve yemekler ve bir yandan işte böyle açlıktan acı çekerek ölen insanlar ve onların sesini duyan ve ve onları hatırlayan okadar çok az kişi varki .bir destek olacaksa ben varım hep beraber gücümüzün yettiğince koşalım onlara ne olur.onlarda insan her şeyden önce.
uzak diyarlarda unutulmuşum ben çölün tam ortasında kavrulurken güneşten sesimizi duyan yokmu? boğazınızda düğümlenmiyormu yediğiniz her ekmek içtiğiniz bir bardak su sesimi duyan yokmu? Açlıktan her inleyişimiz sayılırken tek tek kemiklerimiz ve kırılan omurgalarımız bir tabak yemek veren yokmu? Nerdesiniz? Anamın yüreği bir yanık türkü söylerken Akarken gözlerinde yaşlar feryat çığlıklarını duyupta bir el uzatan yokmu? nerdesiniz ölüyorum.
Sadece üyelerimiz yorum yapabilirler. [ Üye Olun | Giriş ]
