Marksizm öncesi felsefede değişebilir somut objeler ve fenomenlerden farklı olarak, hiçbir dönüşüme uğramayan ve bütün varlıkların temelini teşkil eden değişmez ilk ilke; nedeni ve temeli sadece kendinde olan, en genel, en derin öz. İdealizm, Cevher’i Tanrı, evrensel akıl, idea vb. olarak; Panteizm (Bkz: Nikolaus Cusanus; Bruno) doğa ve maddeyle özdeşleşen Tanrı olarak alır. Materyalistler, onu maddi bir şey olarak alırlar. Düalist teoriler (Bkz: Descartes), çift cevher kabul ederler: Cevher fikrine aykırı düşen, her ikisi mutlak eşdeğerli, biri maddi öteki ideal iki cevher. Değişmez, tek-biçimli, homojen bir Cevher görüşünü reddeden diyalektik materyalizme göre, sürekli hareket ve sürekli değişme halindeki madde, dünyanın temelidir. Bu kavram daha kesin ve aydınlıktır (Bkz: Dünyanın Birliği ve Çeşitliliği). Kaynak: M. Roshental & P. Yudin, Materyalist Felsefe Sözlüğü
